بی خبر از همدگر آسوده خوابیدن چه سود                 بر مزار مردگان خویش نالیدن چه سود

 زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید              ورنه برسنگ مزارش آب پاشیدن چه سود

زنــــــــده را تا زنده است قدرش بدان                 ورنه برروی مزارش کوزه گل چیدن چه سود

 زنــــــــده را در زندگی دستش بگـیر                    ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود

با محبــــت دســـــت پیران را ببوس                  ورنه برروی مزارش تاج گل چیدن چه سود

یک شبی با زنده ای غمــــــخوار باش                 ور نه بر روی مزارش زار نالیدن چه سود

 تا زمانی زنده ایم از همدگر بیگانه ایم                    در عزاها روی بوسیــــــــدن چه سود

 گر توانی زنده ای را شــــــــاد کن                    در عزا عطر و گلاب ناب پاشیدن چه سود

 از برای سالمندان یک گل خوشبوببر                    تاج گلها در کنار همدگر چیدن چه سود

 گر نرفتی خانـــــــه اش تا زنده بود                     خانه صاحب عزا شبها خوابیدن چه سود

 گر نپرسی حال من تا زنــــــــده ام                  گریه و زاری به مرگم آه ونالیدن چه سود

 سال ها عید آمد و رفت و نکردی یاد من                جای خالی مرا در خانه ام دیدن چه سود

 گر نکــــــــــردی یاد من تا زنده ام                  سنگ مرمر روی قبرم فخربالیدن چه سود