روزهــــــا ...            روزهــای پایانـــــی ِ ســـــال اسـت

زمستـــــان ...    چمـــــــدان هایش را بستـــه , و ســ ـــردی هایش را زیـر بغــل گرفتـه اسـت

پرستــــــــو های مهاجـــر ...        در حـال ِ بازگشــــــت به آشیـــانه شـان انـد

هـــــــوا ...                          بــــوی ِ شکــــوفه می دهــد

بـــاد ...              در گــوش ِ پنجـــــــره ها نــوای ِ بهــــار را زمزمــــــــــــ ــــــه می کنـد

قطــــــــار ِ یک سالــــه ی ِ دل ...               با یک بغـــل خاطــرات ِ راه

 در حــال رسیـــدن به ایستگـــــــاه ِ پـایــانــــ ـــــــی ست

در مسیـــر پـُر تلاطــم خاطـــره ها                   جــــایـی فراســـــــوی ِ

رویــــا و خیــــ ــــال                                    واقعیــــــت و ســـ ـــراب              

 بیــا کنــار جــــــــــــــاده                          با احســـــاس آبــی نیلوفــــر

                            لــب ِ دلتنگــــی  ِ راه بنشینیـــم                
                           

                                   شـــاید عبــور ِ خـــــدا

                    مـا را برســــاند به جـایی که به آن تعلّـــــق داریـم

زیـرا او هــمان خـــــــــــدایی ست        که شبــی بــــی بهـــانه تـر از قطـــره های بــــاران

                        و شگفــت انگیــزتر از آبــی ِ آسمــــان

                  بــــاران ِ عشـــق را بـر دل هـــــای مــا بارانــــــد

مـــ ــن یقیـــن دارم                        پـایــان راه هـر چـه باشــد

                              وصـــال یا فـــــــــــراق

با یک کوچــه بــاغ                     پُـر از خاطـــــــــــــــرات ِ تلــخ و شیریـــــن است.